Μέλισσα (Μαλιτσίνα)

Έτσι μετονομάσθηκαν με το Β. Δ. 20-9-1955. ΦΕΚ. Α 287/19551 ο συνοικισμός και η κοινότητα Μαλιτσίνης, που ήταν έδρα επισκόπου στην επανάσταση του 1821. Πριν από το 1912 ανήκε στο δήμο Μελιτίνης και από το 1998 στον νεοσύστατο δήμο Σμήνους. Βρίσκεται 20 χλμ. ΝΑ από την Ι.Μ. της Παναγιάς της Γιάτρισσας και 14 χλμ. ΒΔ από το Γύθειο.
Το τοπωνύμιο2 θεωρείται σλάβικο (mala = μικρός) χωρίς να αποκλείεται η αλβανική προέλευσή του (malesi, -a, ορεινή χώρα <>

Παραπομπές1. ΚΕΔΚΕ, «Στοιχεία συστάσεως και εξελίξεως των δήμων και κοινοτήτων», τόμος 29, νομός Λακωνίας, Αθήναι Σεπτέμβριος 1961, σελ. 278 – 279.2. Κώστας Κόμης, «Πληθυσμός και οικισμοί της Μάνης, 15ος - 19ος αιώνας», εκδόσεις Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, Ιωάννινα 1995, σελ. 405.3. Κώστας Κόμης, ό.π. σελ. 462.4. Κώστας Κόμης, ό.π. σελ. 405.

(από http://www.papagiannakos.com/)

Η Μέλισσα είναι ένα μικρό χωριό στους πρόποδες της ανατολικής πλευράς του Ταϋγέτου. Οδικώς απέχει 41 χμ. από τη Σπάρτη, 18 χμ. από το Γύθειο και είναι 18 περίπου χμ. πριν από το Μοναστήρι την Παναγίας της Γιάτρισσας, στο οδικό άξονα που αρχίζει από τη διασταύρωση των Αιγιών (στο 33 χμ. της Ε.Ο. Σπάρτης – Γυθείου) και διαδοχικά περνάει από τα χωριά: Μέλισσα, Κόκκινα Λουριά, Αγ. Νικόλαος, Καστάνια, Παναγία Γιάτρισσα, Δάσος Βασιλικής.

Έχει περίπου 50 μόνιμους κατοίκους και το Καλοκαίρι πλησιάζει τους 150.

Η ιστορία του αρχίζει από τους αρχαϊκούς χρόνους σύμφωνα με τα τελευταία ευρήματα των αρχαιολόγων, αλλά για να μην αναφέρω κάτι πριν γίνουν οι απαραίτητες έρευνες, θα σχολιάσω ιστορικά στοιχεία των νεότερων χρόνων.

Η Μέλισσα γνωστή τότε ως Μαλτσίνα στα χρόνια της κατοχής του Ελληνικού χώρου από την Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν το πρώτο χωριό μετά το Τελωνείο του Γεφυριού της Στάρας που ήταν Συνοριακός Σταθμός της ελεύθερης Μάνης και της Τουρκοκρατούμενης υπόλοιπης Ελλάδας καθώς και Επισκοπή που απετέλεσε λόγω άνθησης την εποχή εκείνη.

Οι κάτοικοι της ηγήθηκαν στην καθοριστική μάχη του Πολιαράβου κατά την Επανάσταση του 1821.

Σήμερα πολύ λίγα πράγματα θυμίζουν το ένδοξο παρελθόν του μικρού αυτού χωριού. Παρ’ όλα αυτά όμως οι φυσικές ομορφιές το καταπληκτικό κλίμα και το δροσερό νερό από τις πήγες μας αποτελούν μοναδική αφορμή να το επισκεφθεί κανείς.

Υπάρχουν πολλές κατάλληλες εποχές για να επισκεφτεί κανείς αυτόν τον τόπο:

• Την Δευτέρα του Πάσχα το πρωί για να συμμετάσχει στο πατροπαράδοτο έθιμο του φιλιού της αγάπης. Ένα έθιμο που υπάρχει μόνο σε όσα χωριά συμμετείχαν στη μάχη του Κάστρου του Πασσαβά.

• Την Παρασκευή του Πάσχα που θα έχει την ευκαιρία να προσκυνήσει την Θαυματουργή Βυζαντινή εικόνα την Ζωοδόχου Πηγής στο Ιστορικό μοναστήρι της Ροΐτσας. Την Μνήμη του Μοναστηριού τιμούν κάθε χρόνο με την παρουσία τους οι Αρχές την Λακωνίας.

• Την Κυριακή των Αγ. Πάντων για να εκκλησιαστεί στο μικρό εξωκλήσι δίπλα από την Βρύση μέσα στους ανθισμένους πορτοκαλεώνες.

• Το Πρώτο Σαββάτο μετά τον Δεκαπενταύγουστο στις εκδηλώσεις «ΒΡΥΣΗ» και να συμμετάσχει στην χοροεσπερίδα που οργανώνεται από τους κατοίκους του χωριού.