Ο Γ. Καψάλης αποκαλεί τον οικισμό «γλεντοχώρι», που είναι μια αετοφωλιά επάνω σε ένα κορφοβούνι. Απέχει 18 χλμ. από τη Ι.Μ. της Παναγιάς της Γιάτρισσας, 16 από το Γύθειο και 13 από τη διασταύρωση του κεντρικού δρόμου Σπάρτης - Γυθείου.
Ανήκει στα λεγόμενα «μανιάτικα1» Μπαρδουνοχώρια και απαντάται σε βενετικές πηγές, ως οικισμός της Alta Maina ή της Bardugna. Αναφέρεται2 στο κώδικα Muazzo το 1695 ως Cochina Luvria, στην απογραφή Grimani το 1700 ως Cochina Curia, σε βενετικά τεκμήρια του 1703 – 1705 ως Cochina Luria Cochina Lucria, στο ποίημα του Νικήτα Νηφάκη το 1798, ως Κόκκινα Λουριά καπετανία Μηλιάς και στη στατιστική της Exped. Scient. το 1829, όπου έχει συμπεριληφθεί στην επαρχία Μυστρά (Λακεδαίμονος).
Ανήκει στα λεγόμενα «μανιάτικα1» Μπαρδουνοχώρια και απαντάται σε βενετικές πηγές, ως οικισμός της Alta Maina ή της Bardugna. Αναφέρεται2 στο κώδικα Muazzo το 1695 ως Cochina Luvria, στην απογραφή Grimani το 1700 ως Cochina Curia, σε βενετικά τεκμήρια του 1703 – 1705 ως Cochina Luria Cochina Lucria, στο ποίημα του Νικήτα Νηφάκη το 1798, ως Κόκκινα Λουριά καπετανία Μηλιάς και στη στατιστική της Exped. Scient. το 1829, όπου έχει συμπεριληφθεί στην επαρχία Μυστρά (Λακεδαίμονος).
Στη περιοχή των Κόκκινων Λουριών, προσδιορίζεται3 η θέση του οικισμού Galianica (Guglianica), το όνομα του οποίου προφανώς συνδέεται με το οικογενειακό όνομα Gulachi, που απαντάται στον οικισμό στις αρχές του 18ου αιώνα. Το ανθρωπωνύμιο υπήρξε διαδεδομένο στη Μάνη, όπως σε έγγραφο του 1710 όπου αναφέρεται ο Μανιάτης Παναγιώτης Γουλάκης4, στη Τόμπρα το γένος των Κουλιάνων (Κουλιάνοι - Γουλιάνοι< κουλάς – γουλάς <>
Στη περιοχή των Κόκκινων Λουριών εντοπίζεται και η θέση5 του οικισμού Muchtia, που αναφέρεται6 στο κώδικα Muazzo το 1695, στην απογραφή Grimani το 1700 ως Mustia, στο κατάλογο Pacifico το 1700 ως Mufti και σε βενετικές πηγές του 1700 - 1705 ως Murtia και Mustia.
Απογραφές7 των Κόκκινων Λουριών: το 1844 είχε 276 ψυχές, το 1861 είχε 284, το 1879 είχε 353, το 1889 είχε 340, το 1896 είχε 353, το 1907 είχε 398, το 1920 είχε 391, το 1928 είχε 430, το 1940 είχε 414, το 1951 είχε 350, το 1961 είχε 328, το 1971 είχε 266, το 1981 είχε 208.
Παραπομπές1. Κώστας Κόμης, «Πληθυσμός και οικισμοί της Μάνης, 15ος - 19ος αιώνας», εκδόσεις Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, Ιωάννινα 1995, σελ. 118.2. Κώστας Κόμης, ό.π. σελ. 460.3. Κώστας Κόμης, ό.π. σελ. 404.4. Δικαίος Βαγιακάκος «Μανιάται εις Ζάκυνθον», τόμος 1, σελ. 265.5. Κώστας Κόμης, ό.π. σελ. 405.6. Κώστας Κόμης, ό.π. σελ. 462.7. Κώστας Κόμης, ό.π. σελ. 403.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου