Ταΰγετος: 'Αρνα - πηγή Αγίας Μαρίνας - Άγιος Νικόλαος

Κείμενο: Μαργαρίτα Καρλάφτη - Γιάννης Κοφινάς. Δημοσιεύτηκε στο ΜΑΝΗ 11-12/03

Σημείο συγκέντρωσης μας, ήταν ο Αγ. Νικόλαος δήμου Σμήνους. Εκεί, νωρίς το πρωί, συγκεντρώθηκαν μέλη και φίλοι του Ελληνικού. Ορειβατικού. Συνδέσμου Αθηνών σε προγραμματισμένη διάσχιση με αρχηγό τον συμπατριώτη Λάκωνα Γιάννη Κοφινά στη προσπάθειά του για άλλη μια φορά ανάδειξης διαδρομών στην περιοχή μας. Παραβρέθηκαν μέλη του Σπηλαιολογικού Ομίλου Ταϋγέτου - Πάρνωνα "Ο ΠΟΣΕΙΔΩΝ" συμπαραστεκόμενοι στην προσπάθεια του ιδρυτή και προέδρου τους, αφού μέσα στους κύριους καταστατικούς σκοπούς του Ομίλου είναι η εξερεύνηση ,καταγραφή ,ανάδειξη και προστασία και των φαραγγιών με κύρια περιοχή δράσης τον Ταΰγετο και τον Πάρνωνα. Συνδιοργανωτής και ο Ε.Ο.Σ Σπάρτης με αρκετά μέλη του. Παρόντες επίσης αρκετοί ντόπιοι, που μας μετέφεραν με τα αυτοκίνητά τους στην Άρνα, αφού θα ήταν η αφετηρία της διαδρομής μας και μας συνόδευσαν στην πορεία μας, δίνοντας ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τον τόπο τους. Ψυχή και υποστηρικτής της προσπάθειας ο Σωτήρης Γραφάκος από την Μέλισσα.

Μετά από έναν σύντομο καφέ στη δροσερή πλατεία της Άρνας, με τον τεράστιο υπεραιωνόβιο πλάτανο και τις πηγές, κατηφορίσαμε διασχίζοντας μέρος του χωριού, προς το μονοπάτι που θα μας οδηγούσε στις πηγές της Αγ. Μαρίνας. Το μονοπάτι είχε προσφάτως καθαριστεί από τους κατοίκους των χωριών και μέσα από μια διαδρομή ήπιας ανάβασης και κατάβασης μας αποκάλυψε αρκετά κομμάτια από καλοδιατηρημένο καλντερίμι. Απολαύσαμε το άρωμα από θυμάρι, θρούμπι και φασκόμηλο. Θαυμάσαμε την τεράστια και υψηλή ανάπτυξη θαμνώδους βλάστησης με κύρια επικράτηση τα πουρνάρια και πολλές μεγάλες βελανιδιές κατά την κατάβασή μας στο φαράγγι. Μετά από πορεία μιάμισης ώρας περίπου από την Άρνα, φτάσαμε στις πηγές της Αγ. Μαρίνας και τη σπηλιά απ' όπου βγαίνει το νερό. Η καλοκαιρινή ανομβρία μας έδωσε τη δυνατότητα να μπούμε σε αρκετό βάθος μέσα, διότι όπως μας είπαν οι ντόπιοι, το χειμώνα το νερό που βγαίνει, είναι τόσο πολύ, που σχεδόν καλύπτει όλο το άνοιγμα της σπηλιάς, και με την ένωσή του με τα νερά που κατεβαίνουν από το βουνό σε μορφή χειμάρρου, δημιουργούν τον ποταμό Σμήνο το φυσικό όριο της Μάνης και κίνητρο για την ονομασία του δήμου στη περιοχή αυτή . Ας μην ξεχνάμε επίσης πως απ' τα νερά αυτής της πηγής, υδρεύονται όλα τα γύρω χωριά και σχεδόν ολόκληρη η Μάνη. Αφού μείναμε για λίγο εκεί να ξεκουραστούμε, συνεχίσαμε τη διάσχιση του φαραγγιού, ακολουθώντας τον ποταμό Σμήνο.


Το τοπίο φυσικά άλλαξε και τα πουρνάρια και οι θάμνοι, έδωσαν τη θέση τους στα πλατάνια, τις φτέρες, τα βάτα, τους κισσούς. Διαδρομή στο μνημείο αυτό ιδιαίτερου και σπάνιου φυσικού κάλλους, ένας άλλος παράδεισος για την Λακωνική γη, του αγέρωχου Ταΰγετου με τον σχηματισμό του υδάτινου πλατανοσκέπαστου φαραγγιού με τις απορροές των νερών στις πλαγιές του και το λιώσιμο των τεράστιων ποσοτήτων χιονιού από τις κορφές .Στο περιβάλλον αυτό πλήθος πεταλούδων, εντόμων ,νερόφιδων ,καβουριών, μικρών και μεγάλων ζώων βρίσκουν να εναρμονίζονται και να βιώνουν. Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της διαδρομής οι μικροί καταρράκτες ,που δίνουν την κρυστάλλινη ακουστική χροιά. Επίσης το παλαιό μικρό εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας και η μεγάλη άπατη πισίνα που το καλοκαίρι με πρόσβαση δρόμου χρησιμοποιείται από τους ντόπιους λουόμενους.
Από εκεί μετά από 4 περίπου ώρες πορεία, από τις πηγές της Αγίας Μαρίνας, μέσω του ποταμού, ανεβήκαμε στο χωριό Αγ. Νικόλαος, όπου είχαμε συναντηθεί νωρίς το πρωί. Εκεί μετά από μια σύντομη παραμονή στα φιλόξενα καφενεία του χωριού, πήραμε το δρόμο της επιστροφής, με τα μάτια της ψυχής μας γεμάτα απ' την όμορφη εμπειρία μας. Φυσικά το ποτάμι κρύβει πάμπολλα μυστικά ακόμη στην συνέχεια της διαδρομής του μέχρι να συναντήσει τον Λακωνικό κόλπο. Χαρακτηριστικά το σημείο των Μύλων με παλαιούς υδρόμυλους ,το στένεμα του φαραγγιού, το τρικάμαρο τοξωτό γεφύρι της Στάρας με τα σταροχώραφα . Εκεί υπάρχει το Τελωνείο ,ένα κτήριο ο αδιάψευστος μάρτυρας για την ελεύθερη και αδούλωτη Μάνη, αφού οι Τούρκοι μέσα από πολλές πολεμίστρες το αποδέχονταν σαν όριο των συνόρων της Αυτοκρατορίας τους, που όταν πολλές φορές το προσπέρασαν το πλήρωσαν με πανάκριβο τίμημα από τη Μανιάτικη Λεβεντιά.