Άγιος Νικόλαος

Ανήκει στα λεγόμενα «Μανιάτικα1» Μπαρδουνοχώρια και είναι το κεντρικό χωριό2 της «Δώθε ρίζας», πρωτεύουσα του τέως Δήμου Μελιτίνης, κοντά στο κάστρο της Βαρδούνιας. Απέχει 15 χιλ. από τη διασταύρωση του κεντρικού δρόμου Σπάρτης - Γυθείου και άλλα 3 από το Γύθειο.
Αναφέρεται στις πηγές από το 1618 έως το 1829, είτε ως οικισμός της Alta Maina είτε της Bardugna, χωρίς πληθυσμιακή ένδειξη. Συγκεκριμένα3: στο κώδικα Muazzo το 1695 ως San Nicolo, στην απογραφή Grimani το 1700 ως S. Nicola και σε διάφορα βενετικά τεκμήρια από το 1703 έως το 1705 ως San Nicolo kai S. Nicola. Απαντάται ακόμα στο ποίημα του Νικήτα Νηφάκη το 1798 και στη στατιστική Exped. Scient. το 1829 ως Άγιος Νικόλαος.

Απογραφές: το 1844 είχε 499 ψυχές, το 1861 είχε 493, το 1879 ως Άγιος Νικόλαος – Φρούριο Βαρδούνιας – Παλαιά Βαρδούνια 601, το 1889 είχε 550, το 1896 είχε 547, το 1907 είχε 524, το 1920 είχε 562, το 1928 είχε 573, το 1940 είχε 598, το 1951 είχε 508, το 1961 είχε 362, το 1971 είχε 282, το 1981 είχε 209 άτομα.
Παραπομπές1. Κώστας Κόμης, «Πληθυσμός και οικισμοί της Μάνης, 15ος - 19ος αιώνας», εκδόσεις Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, Ιωάννινα 1995, σελ. 400.2. Γεράσιμος Καψάλης «Η Βαρδούνια και οι Τουρκοβαρδουνιώτες», Πελοποννησιακά τ. Β’, Αθήνα 1957, σελ. 118.3. Κώστας Κόμης ό.π. σελ. 460.